E a árbore da vida cedeu, cansa
aos designios de corazóns chorosos
e cristais rotos...
E o seu ollar tornouse, se cabe
máis triste, máis profundo,
na distancia...
E a inquedanza arrodeouna, temerosa
dos ouveos que na noite nos espertan,
de repente...
martes, 27 de marzo de 2007
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)