Contan
na Galiza toda
E
ate en terras de Castela
A
historia dunha fidalga
A
que chaman a Balteira
“Entre
os muros dalgún pazo
Eu
non quero ser fechada
Que
os ventos dos camiños
Canten
as miñas fazañas”
Das
Cruzadas regresou
Con
sona de dona arlleira
Xenreira
dos cabaleiros
Que
non puideron retela
“Non
penses que por mullere
Eu
son lene, doce e frouxa
Se
non cres ben o que digo
Colle
o arco, ven e aposta”
“Non
te fíes da Balteira
Éche
filla do diaño”
Xa
o dicía o Sabio Afonso
Nas
súas cantigas de escarnio
“Sei
cantar e sei bailare
Sei
facer perdelo soño
Se
na noite, home, non coidas
Que
os cartos queden sen dono”
No
final da súa vida
Retirada
no Sobrado
Confesábase
cos monxes
Vendo
voar os paxaros
“Eu
que nun mundo de homes
Fun
quen de vivir a vida
O
meu único pecado
Foi
perder a louzanía”
