e morre a inocencia
...nas profundidades do abismo
onde a pedra suspira sen luz
unha eternidade sen vida...
...a escura faciana de atormentado
pasado de mortes lentas
e ollares de sangue...
...coas cimitarras prestas
para o combate sen retorno
vinganza en frío prato...
...a negra sombra que precede
a beleza do caos controlado
dunha danza macabra...
e morre a inocencia
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
1 comentario:
Morre a inocencia para que naza a experiencia dende a negra sombra que precede o son das cimitarras na loita.
Gustoume recuperar este espazo
Publicar un comentario