do baleiro que sinto
morna melancolía de frías
paraxes
de tenues luces e intensas
sombras
de outono
Utópicas lembranzas
de promesas que cecais
o tempo non vexa cumpridas
no caos que reina esta
existencia
que asemellas, ás veces,
xa escrita
Retírome, canso, ao
sono...
Ningún comentario:
Publicar un comentario