E o non morto
de pálidas vivencias atormentadas
na mente allea das delicias
paseaba polas rúas molladas
de pedra vella
Mentres o vermello río
que doe a cada paso
na infamia do eterno círculo
que xira vertixinosamente
anega a súa faciana
Na negra noite
a dama branca de ollos escintilantes
agarima as súas meixelas
que arrodean a gargallada colérica
da eterna tolemia
martes, 20 de novembro de 2007
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)
