E as tebras me arrodearon
unha vez máis
sentindo o abafo que o odio
golpeaba contra a miña caluga
Na soedade da indiferencia infinita
que a inxustiza dos mediocres alenta
sentín o formiguear nas miñas entrañas
E a neboada luz da ialba
me abatiu sen entender nada
Nada que me consume
Nada que me da a vida
xoves, 15 de marzo de 2007
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)