Na ialba que me precede

Na ialba que me precede
fun nado ate o infinito
mentres os meus dedos percorren
o fío das letras que en silencio escribo

Na ialba que me precede
dun tempo tormentoso e frío
de árbores que florecen mortas
carcomidas polo tempo esquivo

Na ialba que me precede
na fiestra que as vidas separa
da realidade infinita que insiste
e rasga ate o sangue a miña faciana

Na ialba que me precede
da doncela que sempre amara
no baleiro que inmóbil me deixa
pensamentos que nunca falara