Inercia no camiño que non vexo
na árbore que cansa retorce as mans en dor infinita
Inercia na compaña que me arrodea
e non sinto como sinceira presenza
Inercia nas conversas que non oio
pois baleiras son as ialmas que as pronuncian
Inercia na eterna tristura que alumea
o meu latexar constante no abismo
Inercia no tempo que non para
e me priva daqueles aos que amo
Inercia ate a morte derradeira
pálida morte, negra sombra que me agarda
martes, 12 de maio de 2009
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)
