Esperto entre suor
e frío repentinos de baleiros pensamentos
mentres a anguria me fai abrir os ollos
cara a negra faciana da morte
Penso mais non entendo
que senso ten a existencia
se a Nada que outeo
me arrodeará con agarimosas mans
Penso mais non entendo
que senso ten a vida
sen a Morte que certa é,
única na humana dimensión das cousas
Durmo entre a calidez
da noite que me arroupa
crendo que Todo é
unha simple creación imaxinaria...
martes, 20 de outubro de 2009
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)