Non importa a masacre
nas infames pradeiras douradas
ateigadas dos fachendosos
estandartes xa calados
Non importa que as frechas
surquen o ar na vinganza
do corazón que arde
inquedo no eterno odio
Se aqueles que afrentan
a nosa existencia coa súa vida
permanecen na frondosidade
da opulencia e o descanso
de inmerecidos praceres
inútiles recordos de grandeza
que decae ante os seus ollos
no pantano da codicia e o desengano
xoves, 8 de abril de 2010
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)
