mércores, 4 de febreiro de 2009

Sen Arte, Sen Nada...

sen arte, sen nada
non son nada sen o que me define
me delata, me da a vida

negro é o futuro que me agarda
sen nada
na chuviosa mañá
que precede a eterna noite

dor que arrodea os meus membros
e me funde na miseria
do pensamento autodestructivo
onde a sumisión e a dominación
se confunden no abismo

cordas rotas, madeira podre
que me agarda...