sen arte, sen nada
non son nada sen o que me define
me delata, me da a vida
negro é o futuro que me agarda
sen nada
na chuviosa mañá
que precede a eterna noite
dor que arrodea os meus membros
e me funde na miseria
do pensamento autodestructivo
onde a sumisión e a dominación
se confunden no abismo
cordas rotas, madeira podre
que me agarda...
mércores, 4 de febreiro de 2009
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)