Medo... esa sensación
de baleiro
e formigas que remoen nas
entrañas da noite
mentres inquedo sono
cun futuro sen ti
Árbore da vida
nunca pensei que foras
mortal
que as túas follas de luz
e sabedoría
secarían no recordo
Sinto medo
e as bágoas non saen
ante a túa ausencia
Infame é o augurio
que non deixa respirar
o presente é infinito
mércores, 5 de maio de 2010
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)
