Na Inquedanza Dos Cristais Rotos

E a árbore da vida cedeu, cansa
aos designios de corazóns chorosos
e cristais rotos...

E o seu ollar tornouse, se cabe
máis triste, máis profundo,
na distancia...

E a inquedanza arrodeouna, temerosa
dos ouveos que na noite nos espertan,
de repente...