Non contaba para ninguén.

Ninguén reparara na súa presenza... ela, que sempre estaba no medio, entre todas as persoas, en calquera situación.

Ela.

Todas a evitaban. Non falaban. Non a nomeaban. Nin sequera querían pensar nela.

Pois sempre estaba, e sempre estaba.

Ela.

E aínda así, no preciso momento, no mesmo preciso momento, no mesmo preciso derradeiro momento, alí vían sempre o seu sorriso...

Sempre agarimoso, sempre doce, sempre maternal.

Ela.