No espertar dunha vermella mañá
de morte negra, negras novas
pérdese no ar o tremor da compaña
estou só, ser Nada
Sen recordos que me guíen quedo
no hourizonte incerto da miña existencia
trala lenta agonía de bágoas
que se cravan, ser Eterno
No valeiro ollar da morte
me consumo paseniñamente
sen o vello tempo que deteña
a aqueles que nos deixan atrás
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
2 comentarios:
que podo dicir se me deixas sen palabras?????
que preciosas son as túas palabras
a parte de músico agora adicaste a poesiaxa di o refran note deitaras sen saber algo novo,
pois aqui a tua alumna gústalle moito o que escribes, e valora moita as túas clases ,aínda que a maioria das veces este a rir.
bueno eu non teño máis que decir, só alucinada e impresionada polo teu traballo, como dixo susana, quedo sen palabras, moi fermoso
Publicar un comentario