A Alquímica Dexeneración Da Ialma

Na ialba na que Acuario emerxe en apoxeo
E o Cisne planea paseniño entre a Aguia e o Pegaso

O Dragón arrodea con furia ao Carro aló no alto
Mentres a Frecha persegue ao Zorro con celestial precisión
Con Mercurio inscrito en Capricornio, sona a Lira en Vega
Do nigromante que inicia o sendeiro do que espreita

E a vida que percorre coma a peste putrefacta
As paraxes recónditas da mortal existencia humana
Entre alquímicas substancias en grimorios de linguaxes xa caladas
Verbas arcanas e impercetibles sons que inician a fin inevitable

Facianas que se enrugan coma metais enferruxados
No autoengano da inmortalidade cara a Nada
Visións oníricas de felicidade entre ratas de risas infectadas
Doentes remordementos de sonos incumpridos no cemiterio de pedra inquebrantable

Na noite na que a lúa alumea o afiar de gadañas
O Primixenio guiará a miña sombra con cánticos de indescifrable harmonía