Na humilde lareira o vello bardo
Entoa tristes historias de séculos fuxidos
Lendas de loitas esquecidas
Contra inimigos que nin o tempo soterrou
Nos seus ollos de negra sabedoría
Que ate axeonllan aos lobos
Vexo berros de vinganza
Contras os traidores ás arcanas crenzas
Árbores que sangran na noite
E sementan o futuro cara o incerto
Cantos que lembran aos heroes
Contra o hipócrita sorrir da ignorancia
“Lembrade aos que vos deron a honra
Mentres as súas ialmas procuran a xustiza.
Cantade e bebede xuntos no recordo
Mentres a pálida faciana prepara a súa gadaña
Na ialba que precede á treboada…”
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Ningún comentario:
Publicar un comentario