Escoita, ou grande entre os grandes
como a pesares de sentir a gadaña
na miña caluga aterecida
saen das miñas man sons de eterna harmonía
Non penses que non temo
o claro destino que me agarda
na túa cova de cheirentas promesas
mentres amosas un futuro inexistente
O teu ígneo abafo
que derrete os metais máis nobres
e as antergas pedras do Abismo
desprende a clara presenza da Negra Sombra
Mais o meu espírito
apreixado na putrefacta mazmorra
elévase cos sons da labrada madeira
e dos trazos de sabios bardos
E a liberdade que atopo
non ma poderás levar
con todo o teu odio
nin toda a túa envexa
Agardo tranquilo o meu descanso
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Ningún comentario:
Publicar un comentario