mércores, 28 de marzo de 2007

Nihil

todo tornouse apático

todo tornouse sensentido

todo tornouse fume

todo tornouse alleo

todo tornouse inquedanza

todo tornouse dor

todo tornouse frío

todo tornouse negro

todo tornouse NADA

5 comentarios:

a morriña de Shaila dixo...

pero todo pode tornar de novo para mellor.
menos mal que atopei un lugar ond epoder dirixirme a ti e contarche as miñas inquedanzas, ó final vasme ter que aturar aínda que deixara de ser túa alumna.
Quéroche dar as grazas por estar aí nos malos momentos por que, ademais de ser o meu profe, pasaches a convertirte nun amigo que me escoita, se preocupa por min, e non deixa que me deprima.
MOITAS GRAZAS
UN BICO

Anónimo dixo...

Esta chulisimo,lo asocie con la muerte ,es un muy buen poema y una gran realidad ya que cuando nos toca no sentimos nada sino un vacio enorme al menos eso creo....
P.D: podrias dejarme un comentario no?

Anónimo dixo...

Sinxelamente xenial, es todo un mestre, a verdade gustaríame chegar algún día a escribir a emtadde de ben do que ti o fas. Sigue escribindo e eu non deixarei de visitarte.

Anónimo dixo...

novamente xorde a NADA, pero esta vez, envolveita nun todo irrefutábel, malia ser apático e sensentido.

Anónimo dixo...

pos que dicir .......

que nos deixas sen palabras......
eres un profesor auntentico, contigo aprendemos moitismo, botamos bastantes risas, pero non o facemos por mal.o curso estase acabando , e a pesar que a tres de nos non collemos a musica, se non que nois obrigaron, ti fixeches, que non estusiasmasemos por elka. para o ano non estaremos aqui, pero protemos ir o colexio para ver o profe mais way que temos un bicazo das tuas alunnas
comando risitas: lucia, crys, monica patri e fani.