Por camiños tépedos de frouma os lobos ouvean entre fentos e carqueixas
Onde fragas de ancestrais carballos vixían aos que cruzan os seus límites
Onde a néboa con poética presenza agarima os soños dos que agardan
E aniña o negro e esquivo corvo alá nas sombras de almas sen acougo
Entre pedras na lareira que fumega
Vivenzas de encontros entre bágoas de saudade
No sagrado círculo onde entoa o vello bardo
Místicos cantos a tempos xa esquecidos
Na fonte de augas que o druida engalana coas herbas e esconxuros do Eterno
Onde o moucho espreita con sixilo a aqueles de ollar sobaixo e endeble
Onde a maxia de arrecendos e praceres que a lúa outorga coa súa pálida faciana
A miña ialma descansa na fría noite de estrelas que guían a Harmonía
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Ningún comentario:
Publicar un comentario