xoves, 8 de abril de 2010

Amarga victoria...

Non importa a masacre
nas infames pradeiras douradas
ateigadas dos fachendosos
estandartes xa calados

Non importa que as frechas
surquen o ar na vinganza
do corazón que arde
inquedo no eterno odio

Se aqueles que afrentan
a nosa existencia coa súa vida
permanecen na frondosidade
da opulencia e o descanso

de inmerecidos praceres
inútiles recordos de grandeza
que decae ante os seus ollos
no pantano da codicia e o desengano

1 comentario:

suso dixo...

me voy a arrepentir de haber ganado ^^ mola mola el poemilla ^^ pero ya sabes q m debes una jarra de hidromiel o una birra...