Sigo Sen Atopar Indicios

Sigo sen atopar indicios
nas noites nas que esperto suoroso
de que a existencia teña sentido
na matemática precisión do universo

Cecais o simple feito de ollar
como caen as follas no outono
ou cecais o simple feito de escoitar
como cantan os merlos no mencer

sexan a fin mesma da espiral
da decadencia mesma
de sons que me evaden
entre conversas de viños novos

Non o sei, e inquédame
eu, que todo o indago
que todo o preciso atar
mais non teño respostas

E cada vez pérdeseme
máis o tempo entre as mans
entre monótonas secuencias
numéricas de vidas inútiles

que só aspiran á gloria
e á fama do efímero
flores fermosas que arrecenden
á podredume que atesouran

Pobres ignorantes...

E aquí sigo a pensar
na luz que precede ás tebras
que o só ollar da túa faciana
ben merece a Nada Eterna...